تبادل
لینک هوشمند
دیگه جونی نمونده واسه توان بی حالم // وقتی زمزمه ای میچرخه تو روان بیمارم
اینجا دور و برم داستان فقیر زیاده // وقتی قدم میزنم منه حقیر پیاده
تا که بیماری میبینم بازم بغضه میگیره // یا که میبینم جوونی که با عقده میمیره
بچه ای که کثیفه تو سر و موش خوره زده // جای خوابش پیشه دیواری که موش لونه زده
میگه چی میشه بمیرم خدا منم ببره // خواهش نکنم از کسی دعا ازم بخره
دعا ازم بخرن سرم منّت بذارن // کفــــ دست پوله ناچیزی رو با خفّت بذارن
پدری که دیدۀ داغ روزگاره // اون تو آشغالا مگیرده واسه شام خونواده
شبا کارش اینه که با چشم غم دیده بره // به بچه هاش سیب گندیده بده
در این دنیــــای تباهی ، شدی محکوم به تنهایی
دیگه نمونده اشــکایی ، واسه چشم بی گناهت
در این دریای طوفــانی ، در این شبهــــای بارانی
نمومنده فردای آرامی ، واسه دسته بی پنـاهت
مغازه ای که ورشکسته تا کرکره پایینه // واسه مردیه که زیر قرض تا خرخره خوابیده
نداره به طلبکارا پولی بره پیش بده // باید اسباب خونشو جای بدهیش بده
دخترش ، زیر کمربند و شلاق و حصاره // مجبوره که بشه زن مرده 53 ساله
یا که ، با یه شال نازکــــ بپوشه سرشو // واسه بدهیه پدرشم بفروشه تنشو
حالا ، حالا یه دنیایی رو سرش خرابه // تموم آرزو و رویای اون نقش بر آبه
خدا آخه چرا ، چرا فقر و اسارت؟ // چرا گرفته کله اینجا رو گند و کثافت؟
چرا فقیری با گونی میره تنشو میپوشه؟ // چرا شوهری هم خودشو هم زنشو میکشه؟
امیدوارم پدری بی پولو حقیر نشینه // حامد اون روزی نمیخونه که فقیر نبینه
در این دنیــــای تباهی ، شدی محکوم به تنهایی
دیگه نمونده اشــکایی ، واسه چشم بی گناهت
در این دریای طوفــانی ، در این شبهــــای بارانی
نمومنده فردای آرامی ، واسه دسته بی پنـاهت
وقتی میبینی مردی زندگیش ویلان غم بوده // تموم دار و ندارش هست یه پیکان فرسوده
تا که میخواد واسه خونه نونه حلالی بیاره // هه! ماشینش تو خیابون خرابی میاره
حالا میشینه یه گوشه ای که هی فحش بده // طفلی حق داره ، دیگه به چی دل خوش بشه؟
به چی؟ ها! به امیده پسر معتادش // که شبا کناره خیابون یه سر افتاده
به خدا چرا؟ نکنه اینم شاید رسمته // آخه این مرد تاوون چیو باید پس بده؟
خدا چرا باید رویای اون به خاکـــــ بشینه؟ // چرا باید بچشو معتاده کراکــــ ببینه؟
مگه نگفتی پیروزی بعده هر سختیه؟ // پس چرا میبازیم بازم بعدش بدبختیه؟
خدا بدون همه حرفــــ من حقیر همینه // حامد بمیره و فقیر نبینه
در این دنیــــای تباهی ، شدی محکوم به تنهایی
دیگه نمونده اشــکایی ، واسه چشم بی گناهت
در این دریای طوفــانی ، در این شبهــــای بارانی
نمومنده فردای آرامی ، واسه دسته بی پنـاهت
حامد اون روزی نمیخونه که فقیر نبینه
نظرات شما عزیزان:
